Soms krijg je een verhaal in de schoot geworpen dat je niet meer loslaat. Waarvan je weet: daarover móet een boek worden geschreven.

Dat overkwam mij vorig jaar toen Bé Aalders het verhaal vertelde van zijn oudoom Albert, een eenvoudige jongen die in armoede opgroeide in de laatste plaggenhut van het Tranendal. Op zoek naar een inkomen maakte hij in 1942 een verkeerde keus, die hem spoedig het leven kostte en die zijn familie tot op de dag van vandaag achtervolgt.

Bé had het verhaal grotendeels uitgeplozen en vroeg mij het op te schrijven.

Alles in mij schreeuwde: ja!