Onder Excelsior-supporters

sup·por·ter (de; m,v; meervoud: supporters) [1926-1950 Eng]

1 aanhanger van een sportvereniging of van een bep. sportfiguur die bij een wedstrijd de speler(s) gaat aanmoedigen

2 (bij uitbr.) aanhanger in de ruimere zin: hij is een van de trouwste supporters van het koningshuis.

Was Excelsior Recordings een voetbalvereniging dan zou de supportersclub qua ledental onderaan bungelen in de Keuken Kampioen Divisie. Vijfhonderd abonnees telt de club die in 2011 werd opgericht en er in 2014 een snobistisch (vinyl)broertje kreeg.

Wat zijn dat eigenlijk voor mensen, die supporters van Excelsior? En bestaat er zoiets als een Excelsior-gevoel?

Poppodium Tivoli De Helling was zondagmiddag 29 december de ideale plek om daar achter te komen. Op de Derde Nationale Excelsior Supportersdag kwamen ze bijeen in de spaarzaam verlichte foyer en zaal. De locatie lijkt de Excelsior-supporter op het lijf geschreven. Een lijf dat niet graag naar een sportschool gaat. De Excelsior-supporter weet: het leven is te kort om naar een sportschool te gaan. Je kunt ook zeggen: het leven is daarvoor nog te kort. Want laten we er niet omheen draaien: de meeste supporters zijn niet meer piepjong. Ze zijn ook blank, overwegend hetero, houden van bier en ze zijn zéér beschaafd.

“Popmuziek is allang niet meer alleen voor de jeugd,” zegt Ferry Roseboom aan de rand van de zaal waar de mannen en dame van Speed 78 op het podium hun tweede jeugd gestalte geven.

Roseboom moet voortdurend zijn bier wegzetten om een bekende te begroeten (en meestal te omhelzen). Het lijkt wel een familiebijeenkomst, waarbij de leden de indruk wekken dat -van alle familieverplichtingen deze feestdagen- deze toch wel de minst onprettige is. Vind maar eens een familie met zoveel gelijkgestemden.

Kwaliteitsmuziekfamilie

Toen Thijs Boontjes onlangs een contract tekende zei Thijs “dat ik nooit had durven dromen dat ik zou mogen toetreden tot de illustere kwaliteitsmuziekfamilie van Excelsior.” Menig supporter was geraakt door zijn woorden, anderen haalden de schouders op en dachten: “Je had ook gewoon lid kunnen worden hoor, Thijs. Kwestie van even naar https://www.excelsior-recordings.com/supporters en dat inschrijfformulier downloaden. Maar desalniettemin: van harte welkom.”

In afwachting van Clean Pete zit vlakbij de bar aan een tafel een groep vrienden geanimeerd te praten. Zes Utrechtse vijftigers, keurig verdeeld over drie stellen. Het gesprek schiet van heroïneverstrekking naar Hanny Schaft, Henk Vonhoff en Ivo Opstelten. De Excelsior-supporter is lenig van geest en heeft een brede interesse.

Hoewel ook vandaag in De Helling het vooroordeel wordt bevestigd dat mannen zijn oververtegenwoordigd zijn het aan deze tafel juist de drie vrouwen die Excelsior-lid zijn – en de mannen die meeliften. “Om de club te steunen,” verklaren ze eensgezind. Maar als het label rommel zou maken dan waren ze geen lid gebleven. “Excelsior staat nog steeds voor kwaliteit.” Dat is inmiddels zelfs ook bekend bij de postbode van Monique en Vincent. “Die had dat mooie boek van Erik Kriek en Bluegrass Boogiemen achterover gedrukt,” zegt Monique, lid sinds 2011. “Gelukkig kregen we het later alsnog.”

Het kan niet elke maand bingo zijn, maar voor 11 euro elke maand weer een verrassing in de bus is iets om je op te verheugen. “Dat is altijd weer een mooi moment. Al is het niet zo dat we bij de brievenbus gaan zitten wachten,” zegt Vincent.

Uit hun mond geen klachten zoals van een kritische supporter op Facebook (‘Ik hoop dat we volgende maand weer wat fatsoenlijks krijgen’). Maar nu ze toch hun zegje mogen doen: de dames zouden graag een keer een speciaal T-shirt krijgen. “Zodat we ons als supporters kunnen afficheren(…) En straks als we tien jaar lid zijn een speldje.” Al is het niet helemaal duidelijk of ze dat laatste menen.

Tijdens het zeer onderhoudende Clean Pete Journaal in de volgestroomde foyer houden de zussen Renée en Loes Wijnhoven een enquête onder de aanwezigen. Als je het aantal opgestoken handen mag geloven zijn er in het publiek slechts enkele supporters lid van het eerste uur. Waarschijnlijker is dat de meeste leden te beschaafd of bescheiden zijn. “Ik ga mijn hand niet opsteken hoor,” klinkt het aan de vriendentafel, “straks moet ik nog naar voren.”

Vriendelijk-snedige talkshowhost

Loes, die zich manifesteert als vriendelijk-snedige talkshowhost, ontmaskert ook dat ene lid dat nog maar een week bij de club hoort. “Zodat je zeker gratis naar dit evenement kon?” vraagt Loes. Dat klopt. “En ga je je dan volgende week meteen weer afmelden?” Het aspirant-lid belooft dat niet te doen.

Loslopende tieners zie je niet, wel kinderen van supporters. De tienerdochter van Monique en Vincent voegt zich ook bij de vriendengroep. Nee, ze luistert nooit naar de cd’s die elke maand op de mat vallen. “Ik luister vooral via YouTube.” Maar zodra de naam The Kik valt klaart ze op. “Ja, die zijn leuk.”

Het is zo’n privilege dat je als Excelsior-supporter zomaar ten deel kan vallen: om The Kik als eerste de nummers van de nieuwe plaat te zien spelen. In nieuwe outfits: “En!?…Hoe vinden jullie onze nieuwe pakkies?” vraagt Dave van Raven. Met nieuw bandlid en met een nieuw –het is heus waar- ‘80’s-geluid. Het klinkt als een Zwitserse klok, de nieuwe songs zijn ijzersterk en het is nog steeds onmiskenbaar The Kik. Kom daar maar ‘ns om bij een andere Keuken Kampioen-club.

Het is druk bij de merch-tafel. Veel supporters nemen geen genoegen met elke maand 1 Excelsior-uitgave. Vaste supporter Jan Broers (58) uit Gilze heeft z’n singletjeskoffer en z’n vrouw meegenomen. Dat ze vandaag mee is gekomen is een daad van liefde. “Ik houd niet van de muziek waar hij van houdt,” zegt ze eerlijk. Dat is nogal veel, want Jan heeft 30.000 singletjes. Onder andere.

In zijn woonplaats geniet hij enige bekendheid vanwege het op de lokale tv uitgezonden programma Jans Platenkast, waarin zijn voorliefde voor zoals hij het zelf noemt ‘depri-muziek’ doorschemert. “Daar word ik blij van.” Z’n vrouw, twee meter verderop: “Ik houd meer van vrolijke hitparademuziek.”

Jan is supporter vanaf het eerste uur. Eigenlijk al vanaf het nulde uur. “Ik heb ook alle vijf singles van voorloper Electrolux.” Toen Excelsior in 2011 de supportersclub herintroduceerde meldde Jan zich direct aan. “Zodat ook onbekende bands een kans krijgen. Dat vind ik zo goed van deze club. En ik krijg vandaag toch ook wel een gemeenschappelijk gevoel. Ik ontmoet alleen maar aardige mensen.”

Iemand als Frans Tan, die staat na te genieten bij de bar. “Ik ben helemaal blij.” Frans denkt zelf dat hij het oudste lid is. Hij koopt al sinds het begin bijna alle cd’s van Excelsior. “Ik heb misschien wel 90 % van alle uitgaven. Maar ik was heel lang geen lid. Raar, hè?

Tot ik in februari 2019 zag dat ze een leuk evenement organiseerde en dat je daar als lid gratis bij kon zijn. Ik liep daar rond en dacht: ‘Jeetje, wat is dit leuk!’ Toen ik thuis kwam had ik nog steeds een grote grijns. Eigenlijk wil ik me -net als Groucho Marx- niet aansluiten bij een club die mij accepteert als lid, maar voor Excelsior maak ik graag een uitzondering. Dat ik dit nog mag meemaken op mijn 61^ste!”

“Ik blijf supporter tot in de dood.” Frans bedoelt dat heel letterlijk. “Ik heb al bedacht dat als ik terminaal word en het einde nadert dan moet Clean Pete in het hospice optreden. Ik zie het helemaal voor me dat ik dan al dood ben en word weggereden en het feest gewoon nog doorgaat. Dat lijkt me geweldig!”

Maar eerst nog een tijdje levend supporter blijven s.v.p.