De laatste uren van 2020
1-1-2021
Ik heb niet zo heel veel met de Top 2000. Toch was op deze laatste avond van dit gedenkwaardige jaar onze tv daarop afgestemd. Soms is makkelijke achtergrondmuziek voor de hele familie precies wat je nodig hebt na een jaar dat vooral langdradig was maar er ook behoorlijk heeft ingehakt.
We waren nog net geen familie Van Egters, maar het was een vrij saaie oudejaarsavond met alleen ons driekoppige gezin – precies zoals premier Rutte ons had bevolen. We dronken, aten, schaakten, speelden gezelschapsspelletjes, gingen naar buiten om een paar knetterpellets af te steken, liepen een rondje, gingen weer naar binnen, gooiden nog een blok op het vuur en een oliebol in de keel, ontkurkten nog een paar bierflesjes en zoomden met vrienden. De uren kropen voorbij, Ella vocht tegen haar slaap en ik verlangde niet naar een wild feest. Het was goed.
Jarenlang moeten ploeteren
Toen de laatste minuten van het jaar naderden belandden we met ons gezinnetje op de bank. Dat was niet gepland, dat ging vanzelf.
We zagen de zeer sympathieke Danny Vera die als artiest jarenlang had moeten ploeteren voor hij kwam bovendrijven en nu met gelukzalige blik stond te vertellen. Niet over zijn doorbraakhit, maar over zijn eerste kindje dat na vele vruchteloze pogingen dan toch ter wereld was gekomen. Een week geleden, op kerstdag.
Toen moest zijn lied Rollercoaster, de verrassende nummer van 1 van de Top 2000, nog komen. Het lied dat me aanvankelijk niet enorm veel deed, maar sinds mei een speciale plek heeft in onze familie. Toen mijn neefje Jon het voor mijn moeder zong in de hospice en een paar dagen later tijdens haar uitvaartdienst, en ik hem daarbij op gitaar begeleidde.
De familie Von Trapp
Daar zaten we dan gedrieën op de laatste avond van dit #@!-jaar, mee neuriënd met Rollercoaster, knus tegen elkaar aan, elkaars hand vasthoudend. We leken wel de familie Von Trapp, maar dan iets kleiner.
En ondertussen stond op tv Danny Vera – luisterend naar zijn gouden liedje – een beetje ongemakkelijk, maar toch vooral heel gelukkig te wezen tussen zijn glimmende Gretsch-gitaren. Hij haalde ook nog even zijn bekoorlijke vriendin en kerstkindje Lavie voor de camera. Kijk het gerust even terug, als je wilt weten hoe geluk eruit ziet.
Het gemoed liep vol, tranen wilden naar buiten.
Vrolijke verbijstering
En net toen we elkaar een gelukkiger nieuwjaar wilden kussen sprong de hoogbejaarde kat Fratsen tot onze vrolijke verbijstering plots op de leuning achter ons. Die oude gezellige dibbes op wie we al bijna 19 jaar zo gesteld zijn, die haar dagen voornamelijk slapend doorbrengt en die we eigenlijk maanden geleden al hadden opgegeven.
De tranen van verdriet van 2020 vermengden zich met tranen van onbedaarlijke pret.
2021 had slechter kunnen beginnen.
Ik wens jou dit jaar net zoveel doorzettingsvermogen als Danny Vera en veerkracht als Fratsen toe.
Ze doet je trouwens nog de groeten.
