Bij alle loftuitingen die Matthijs van Nieuwkerk en zijn programma De Wereld Draait Door (DWDD) nu ten deel vallen, wil ik toch graag even een kanttekening plaatsen.
Ooit was ik er ook te gast. Op de dag dat Onder Marokkanen, mijn eerste boek, uitkwam. Het was woensdag 1 februari* 2006.
De dvd van de uitzending heeft jarenlang liggen verstoffen in mijn bureaula. Ik voelde me destijds zo ongemakkelijk tijdens dat interview dat ik het niet durfde terug te kijken. Toen ik onlangs dan toch mijn moed bij elkaar had geschraapt en de dvd in de lade stak, bleek dat-ie het niet meer deed. Dus als iemand die uitzending toevallig in zijn of haar bezit heeft of weet hoe ik die oude dvd toch kan afspelen dan houd ik me aanbevolen.
Wat ik me nog herinner is dat Gijsbert Kamer er ook was, om iets te vertellen over het nieuwe veelbelovende bandje Arctic Monkeys – jaja, zo lang is het alweer geleden.
DWDD stond ook nog in de kinderschoenen. Het was enkele maanden eerder, in oktober 2005, van start gegaan en had nog wisselende presentatoren. Maar het werd snel populair en trok dagelijks minstens 500.000 kijkers.
Omroep Tsarina
Ik was tot dat moment alleen een keer op tv geweest bij Omroep Tsarina, de lokale zender van Breezand en omstreken.
Kortom: ik was bloednerveus.
Wat mij echter vooral frappeerde was hoe zenuwachtig Van Nieuwkerk zelf was. We kenden elkaar al een beetje omdat hij een aantal jaar mijn hoofdredacteur was geweest bij Het Parool. Dus ik dacht kort voor de uitzending even een gesprekje aan te knopen - om de spanning er een beetje af te praten. Maar daar was hij helemaal niet voor in, de presentator stond stijf van de stress.
Ik werd daar zelf niet echt rustiger van. Voelde me toch al wat verloren in die studio. We zouden aanvankelijk met een delegatie van FC Chabab komen, maar ze haakten stuk voor stuk af. Dat nam ik ze niet kwalijk, want er staan toch ook wat precaire kwesties in het boek waarover ze ongetwijfeld aan de tand zouden worden gevoeld.
Maar daar zat ik dan wel in mijn uppie op de bank. Wachtend op het interview met de nerveuze presentator, aangestaard door het donkere oog van de camera waarachter zich een half miljoen mensen bevonden.
Mooie verkoopcijfers
Kim was er ook niet voor ruggensteun, omdat ze moest werken. In Studio Plantage werd ik alleen gesupport door mijn uitgever en de pr-medewerkster van Nieuw Amsterdam, een jonge uitgeverij die nog geen jaar geleden was opgericht. Zij waren uiteraard zeer verguld met deze aandacht en de daarmee gepaard gaande mooie verkoopcijfers.
Om eerlijk te zijn had ik vooraf ook al gefantaseerd over de herdrukken die na deze uitzending ongetwijfeld zouden volgen.
Dat is het befaamde DWDD-effect. Van Nieuwkerk kreeg er deze week zelfs een gouden Vriend van het Boek-speldje voor, uit handen van CPNB-directeur Eveline Aendekerk. Zij zei: "Veel van de in DWDD besproken boeken belandden in De Bestseller 60 van de CPNB. Dat is het beste bewijs voor het 'DWDD-effect' op het boekenvak. Op zijn geheel eigen wijze liet Matthijs de meerwaarde van boeken zien."
Dat is waar. Hij was ook zeer enthousiast en zijn uitroep “Igor, je hebt een schitterend boek geschreven!” belandde uiteraard als blurb op mijn tweede boek.
Nee, niet op de volgende drukken van Onder Marokkanen. Want die kwamen er niet. Het DWDD-effect op de verkoop was nihil.
Sterker, ik heb nog steeds een flinke stapel eerste drukken liggen.
Kortom: wie maakt me los?! Laatste exemplaren! Slechts 10 euro!
Naschrift*:
Zo zie je maar weer, hoe feilbaar het geheugen is. Ik wist 99% zeker dat ik op 1 februari te gast was, maar volgens het archief van Beeld en Geluid was het op 31 januari, een dinsdag. En was Giel Beelen er ook om iets over The Arctic Monkeys te vertellen - die heb ik zeker verdrongen.
En zien jullie dat, Arnold Karskens mocht ook zijn zegje doen. Die werd toen nog gehoord. Wat een mooie tijd was dat, terug naar de onze.